اندیشه ی سبز

تاريخ : سه شنبه سوم آبان ۱۴۰۱احمدفریدفرزادهرویدر جهانی که امروزه فقط یک دهکده شده‌است، بدیهی است که انسان هر کجایی این دهکده بتواند به اهداف و موفقیت‌هایش دست یابد و هیچ‌گاهی تفاوت‌های انسانی هم‌چون نژاد، رنگ پوست و قومیت و تفاوت‌های هویتی-مرزی مانند ملیت و تفاوت‌های زبانی مانع ساکن شدن در هر نقطه‌ای از گیتی، رشد و بالنده‌گی گردد.در حقیقت اسلام، اولین منادی چنین آزادی بوده‌است تا انسان‌ها آزادانه حق انتخاب مکان زنده‌گی را در گوشه‌ای از زمین خدا را داشته باشند و در همین راستا هیچ‌گاه مرزهای ملیتی را به رسمیت نمی‌شناسد و در تاریخ اسلامی شاهد این واقعیت بوده‌ایم.نمی‌توان انکار کرد که مرزهای ملی بعد از رنسانس اروپا به میان آمد و این آزادی را از انسان گرفت. آن‌ها گرچه این بنیان نامبارک را گذاشتند، اما غربی‌ها به خوبی توانستند، هویت‌های ملی را مدیریت کنند و در این عرصه سیستم‌های کارآمدی را برای حفظ هویت ملی و در نظر گرفتن آزادی انسانی نیز طرح کردند، طوری‌که مرزهای جغرافیایی در قالب اتحادیه‌ها رنگ باخته و تا جایی که مهاجرین یک کشور دیگر تا سطح وزیر و حتی امروز در برتانیا تا حد نخست وزیر -فرد اول مملکت- رشد می‌کند. این مهم یکی از عوامل هم‌گرایی، آسایش، رشد، ثبات و توسعۀ فرهنگی، سیاسی کشورهای غربی محسوب می‌گردد.اما بر عکس، در جهان اسلام که پرچم‌دار این آزادی بوده، میراث شوم ملی‌گرایی افراطی چنان حاکم شده‌است که مرزها در حد تقدس پاس داشته می‌شود و برای حفظ آن خون‌ها ریخته می‌شود. نه این، بلکه در بند مرزهای کشوری با هم به تخاصم و دشمنی برخواسته‌اند. افغان، دشمن پاکستانی و ایرانی دشمن عرب و ترک دشمن سوری و مصری شده‌اند! باید پذیرفت که ما مسلمانان همانند بسیاری از عرصه‌ها، در عرصۀ مدیریت اندیشه ی سبز...